i kocham kuchnię. W zasadzie od zawsze. Nawet jak jeszcze nie wiedziałam świadomie co z czym, to i tak coś tam mieszałam. Wyciągałam dziadkom z ogródka młode marchewki, kroiłam w kostkę, zalewałam kranówką i to była jedna z pyszniejszych pomidorówek świata. Do dziś pamiętam jej smak. Lubiłam kiedy rodzice pozwalali mi przejmować kuchnię. W zamian zapraszałam ich na wystawne kolacje. Niestety, później musiałam sprzątać 🙂
W rodzinie wszyscy gotują dobrze. Babcie mają swoje pozadomowe historie kuchenne. Kuzynki świetnie pieką. Ciotki robią doskonałe bigosy. Mama jest absolutną mistrzynią w wyrobie smalcu. Chyba właśnie dlatego nie mam żadnych przykrych wspomnień z dzieciństwa. No może jedno, ale lojalnie uprzedziłam, że jak mi to wmuszą, to będzie zwrot. Poza tym zero awersji. Paciaja ze szpinaku, koperkowy sos, potrawka, mniam!
Z ciastami historia nie była tak oczywista. W zasadzie nie piekłam nic. Po dwóch spektakularnych klęskach omijałam temat szerokim łukiem. Niech robią to Ci, którzy snikersy i cycki teściowej mają w małym palcu.
Pewnego popołudnia zadzwonił telefon i wpadłam. To była miłość od pierwszego miksera i trwa do dziś. Zakochałam się w ciastach, kremach i nadzieniach. I tą miłością chciałabym się z Wami podzielić. Mam nadzieję, że będziecie czuć się tutaj dobrze 🙂
 |
 |
 |
 |
